လူ႕က်င့္၀တ္ ႏွင့္ ကုိယ္က်င့္တရား

 

၀တၱံ အ ပရိပူရိေႏၱာ သီလံ န ပရိပူေရတိ။ လို႔ ပါဠိေတာ္ မိန္႔ဆိုသည္ႏွင့္အညီ ရဟန္းေတာ္ ေတြမွာ ၀တ္ၾကီး၀တ္ငယ္အသြယ္သြယ္ကို မျဖည့္က်င့္ဘူးဆိုရင္ သီလကိုျဖည့္ရာ မမည္ဘူးလို႔ ဒီပါဠိ ေတာ္က ညြန္ျပ ပါ ထားတယ္။ ရဟန္းေတာ္ေတြအတြက္ကေတာ့ ပ႑တိ ပညတ္ထက္ ေလာက ပညတ္ကို ပိုအေလးထား ရပါ တယ္။ လူ႕က်င့္၀တ္ႏွင့္ ကိုယ္က်င့္ တရားသည္ ေလာကီ/ ေလာကုတၱရာ အက်ဴိးသယ္ပိုးေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ေလာက လူသားတို႔ အတြက္ အင္မတန္ အေရးၾကီးပါတယ္။ 

ဒီအထဲမွာ လူ႕က်င့္၀တ္ႏွင့္ ကိုယ္က်င့္တရားရယ္လို႔ ႏွစ္ပိုင္းခြဲျပီး နားလည္ သင့္ပါတယ္။ လူ႕က်င့္၀တ္ ႏွင့္ ကိုယ့္က်င့္ တရားကို တန္ဖိုးထားတတ္ရင္ လူ႔ေလာက အတြက္ အရမ္း တန္ဖိုးၾကီးပါတယ္။ လူ႕က်င့္၀တ္ သိတတ္ျခင္းႏွင့္ ကိုယ္က်င့္တရားလိုက္နာက်င့္သံုးျခင္းဟာလူ႔ဂုဏ္ သိကၡာကို တက္ေစပါတယ္။ ဒီအရာ ႏွစ္ခုဟာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ အျမဲတမ္းအေျခခံက်ျပီးတန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ဆုလာဘ္ပါ။ကိုယ္က်င့္တရားဟာကိုယ္အမူအရာ ႏႈတ္အမူအရာကိုယဥ္ေက်းေစပါတယ္။ ကိုယ့္က်င့္ တရားလိုက္နာရင္ မေကာင္းမႈမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါး သြားလာလႈပ္ရွားႏိုင္ပါတယ္။ လူ႕က်င့္၀တ္ႏွင့္ ကိုယ္က်င့္တရားကိုတန္ဖိုးထားတဲ့သူဟာလူၾကီးလူေကာင္းဆန္ဆန္ပြဲလယ္တင့္ပါတယ္။ကိုယ္က်င့္တရားကမေကာင္းမႈမွ ေရွာင္ရွားျပီး လူ႔က်င့္၀တ္ကလူ႕အဖြဲ႕အစည္းကုိတန္ဖိုးတတ္ေစပါတယ္။လူမႈ႕ပတ္၀န္းက်င္ကို တန္ဖိုးတတ္ေစပါတယ္။ လူ႕က်င့္၀တ္ကို ခ်ဳိးဖ်က္ရင္ လူ႕ပတ္၀န္းက်င္ သက္ဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းက ခ်က္ခ်င္း ဥပေဒအရ အေရးယူ အျပစ္ေပးေဆာင္ရြက္မယ့္ ကိုယ္က်င့္ တရားပ်က္ရင္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း သက္ဆိုင္ရာက အျပစ္မေပးေသာ္ျငားလည္း မိမိလုပ္ရပ္ အတြက္ မိမိပတ္၀န္းက်င္က အပယ္ခံရတင္မကဘူး မိမိကပါ ကုကၠဳစၥ ျဖစ္ျပီး အေငြ႕တလူလူနဲ႔ အျပစ္ကုိျဖစ္ေစ ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္လူ႕က်င့္၀တ္ႏွင့္ကိုယ့္တရားဟာလူမ်ဳိးတိုင္းလူ႕အဖြဲ႕အစည္းတိုင္းႏိုင္ငံတိုင္းဘာသာတိုင္း ေလာကလူသားတိုင္းအတြက္ မိမိလူမ်ဳိး၊ မိမိဘာသာ သာသနာကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ဖို႔အတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္တဲ့ အရာပါ။  မိမိတို႔ တန္ဖိုးထားအရာ၊ အေလးအျမတ္ထားတဲ့ ေနရာေတြကို သြားတဲ့ အခါတို႔ ေနာက္ျပီး ထမင္းစားတဲ့ အခါမ်ဳိးမွာ အမ်ားက မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ သတ္မွတ္သမုတ္ထားလို႔ဖိနပ္ခြ်တ္၊ဦးထုပ္ခြ်တ္အက်င့္ဟာလည္းကုိယ္က်င့္တရားတခုမဟုတ္ေပမယ့္လူ႕ပတ္၀န္းက်င္းက ခ်မွတ္ထားတဲ့ လူ႕က်င့္၀တ္ကို လိုက္နာျခင္းတမ်ဳိးပါ။ အလိုက္သိစြာႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္မွာ အဆင္ေျပစြာ ေနထိုင္လိုက္ရင္ မိမိတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ပတ္၀န္းက်င္ ေသာကမေရာက္ရင္မိမိေၾကာင့္ေအးခ်မ္းမႈကိုျဖစ္ေစပါတယ္။ ေနရာတိုင္းေနရာတိုင္းမွာ သူ႔ေနရာႏွင့္ သူ လိုက္နာရမယ့္ ဥပေဒလည္းေတြ ရွိျပီးသားျဖစ္ပါတယ္။ စည္းကမ္းရွိသူအတြက္ စည္းကမ္းမလိုပါ။   

အထူးသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားက လူ႕က်င့္၀တ္ႏွင့္ ကိုယ့္က်င့္တရားအေၾကာင္းကို ေလ့လာခဲ့ၾက ပါတယ္။ ဆန္းစစ္ေလ့လာလိုက္ေသာအခါ လူ႕က်င့္၀တ္ႏွင့္ ကိုယ့္တရားက ဘာမွ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေကာင္းနဲ႔ အဆိုးရယ္ပဲ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေကာင္းတာကေတာ့ ပုည၊ မေကာင္းတာက ပါပရယ္လို႔ ႏွစ္ပိုင္းေတြ႕ရပါတယ္။ ပုညက ေကာင္းေသာဘုံဌာနအတြက္ အေထာက္အပံ့ျဖစ္သလို မေကာင္းမႈ ပါပကေတာ့ အျမဲတမ္းမေကာင္းတဲ့ ဘံုဌာနကို ညြန္ျပေနပါတယ္။  ျမတ္စြာဘုရားက လူေလးမ်ဳိးကို ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။

၁။ ကိုယ္က်ဳိးအတြက္ ပဲၾကည့္ျပီး သူမ်ားအတြက္ မၾကည့္တဲ့ သူ၊

၂။ ကိုယ့္အတြက္လည္း ၾကည့္ သူမ်ားအတြက္လည္း ၾကည့္တဲ့သူ၊

၃။ သူမ်ားအတြက္ၾကည့္ျပီး ကိုယ့္အတြက္ မၾကည့္တဲ့သူ၊

၄။ကိုယ့္အတြက္လည္းမၾကည့္သူမ်ားအတြက္လည္းမၾကည့္တဲ့သူရယ္လို႔ေလာကမွာလူေလးမ်ဳိးအေၾကာင္းကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒီလူေလးေယာက္မွာ ကိုယ့္အတြက္ေရာ့ သူမ်ားအတြက္ပါ ၾကည့္တဲ့ သူဟာ  “ ကလ်ာဏမိတၱ” ပါပဲတဲ့။  လူ႔က်င့္၀တ္ႏွင့္ ကိုယ့္က်င့္တရားဟာအျမဲတမ္းလူ႔မႈပတ္၀န္းက်င္အတြက္ဆရာေကာင္းတဆူပါ။အဲဒါေတြကေလာကလူသားေတြအက်ဳိးျဖစ္ထြန္းဖို႔အတြက္အေထာက္အပ့ံေကာင္းပါ။ ျမတ္စြာဘုရားလည္း ေလာက လူသားေတြ အက်ဳိးရွိမယ့္ အရာေတြကိုပဲ ေရွးတန္းတင္ျပီး လမ္းညြန္ဆံုမ ခဲ့ပါတယ္။ 

 ဗုဒၶဘာသာ၀င္အတြက္အေျခခံက်င့္၀တ္တရားကေတာ့ငါးပါးသီလပါ။သူမ်ားအသက္မသတ္ဘူး၊သူမ်ားဥစၥာမခိုးဘူး၊ သူမ်ားသားမယားမျပစ္မွားဘူး၊လိမ္ညာမေျပာဘူး၊အရက္ေသစာမေသာက္စားဘူး။ဆိုျပီးအေျခခံလူ႕က်င့္၀တ္အတြက္ေရာ့ ကုိယ္က်င့္တရားအတြက္ပါ ျမတ္စြားဘုရားက ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ငါးပါးသီလကို လိုက္နာ ေစာင့္ထိမ္းတဲ့သူဟာ ကိုယ့္အတြက္ေရာ့သူမ်ားအတြက္ပါအက်ဳိးရွိတဲ့လူေကာင္းလူျမတ္ပါ။ငါးပါးသီလကို ေစာင့္ထိမ္းတဲ့သူဟာ ျဗဟၼစိုးတရားကို လြယ္လြယ္နဲ႕လက္ခံက်င့္သံုးႏိုင္ပါတယ္။ျဗဟၼစိုးတရားေလးပါးကလူ႕ပတ္၀န္းက်င္အတြက္အင္မတန္တန္ဖိုးရွိတဲ့ ေဆးေကာင္း တလက္ပါ။ ဒါကေတာ့ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာပါ။ 

ေမတၱာကေတာ့ ရယူပိုင္ဆိုင္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ မိမိႏွင့္တသားတည္း လူသားအားလံုးအေပၚမွာ ညီတူညီမွ် ထားတဲ့ ေမတၱာတရားပါ။ ကြက္က်ားမိုးမရြာပဲ ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အေပၚမွာမွ ကန္႔သတ္ထားတာ မဟုတ္ပါ။ ကရုဏာကေတာ့ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ သူအေပၚမွာ သနားတယ္ ျပီးေတာ့ ကူညီတယ္ အားေပးစကားေျပာတယ္ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြမွ်ေ၀တယ္။ျမတ္စြာဘုရားကကရုဏာနဲ႔ပတ္သတ္ျပီးအရွင္အာနႏၵာအေၾကာင္းအျမဲေဟာေလ့ရွိပါတယ္။ “ အာနေႏၵာ ေထေရာ ၀ိယ ကရုဏံ စိတၱံ ဥပ႒ာေပတြာ”။ေမတၱာ၊ ကရုဏာဟာ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းျပီး လူမႈ႕ပတ္၀န္းက်င္အတြက္ တန္ဖိုးရွိရွိနဲ႔ တည္ရွိေနတဲ့ တရားပါ။ မုဒိတာဟာလည္း လူမႈ႕ပတ္၀န္က်င္အတြက္ အေရးၾကီးတဲ့တရားတစ္ခုပါ။ေအာင္ျမင္ခ်မ္းသာတဲ့သူကိုျမင္ရင္၀မ္းသာပီတိျဖစ္ပါတယ္။ 

  ဒါကေလာကလူသားေတြအတြက္ ခက္ခဲေစတဲ့ အရာတစ္ခုပါ။ သူမ်ားကိုယ့္သာ မနာလိုျဖစ္တတ္တယ္။ ၀မ္းမသာႏိုင္ၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းအတြက္ အေရးၾကီးပါတယ္။  ေနာက္ဆံုးတစ္ခု ဥေပကၡာဟာလည္း အေရးၾကီးပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ပင္ကိုယ္ သေဘာက ခ်မ္းသာတာေရာ ဆင္းရဲတာပါ ၾကံ့ၾကံ့ခံႏိုင္တယ္။ ဥေပကၡာဟာ ဒီျဗဟၼစုိးတရားေလးပါးထဲမွာ အလုပ္အကိုင္ လူ႔အဖြဲ႕စည္း ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ အေကာင္းဆံုး တရားတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။

သတၱ၀ါခမ္သိမ္း၊ တရားျငိမ္း၊ ေအးခ်မ္းသာယာ ရွိပါေစ။ ။